Aslinda Endonezya’yi bastan sona gezmek istiyorum. Umarim firsatim olur ama simdiliik 22’sine KL biletim oldugu icin sadece yol uzerinde bir yer gormek mantikli gorunuyor. Lonely Planet ve bir kac blog’da Bromo volkaninin guzelligini okuduktan sonra, guvenlik arastirmalarima basladim. Sordugum herkes, Bromo’nun Bali kadar guvenli oldugunu soylemis, Jakarta icin uyarmayi da ihmal etmemisti. Baskent olsa dahi, sehir hayati hic cezbetmiyor beni. Bu sebepten ki, programimi hic orda kalmadan sadece ucaga binmek uzere ayarlamaya calistim.

ucak mi otobus mu? / bus or plane?

Ilk planim ‘otobusle gitme’ uzerine kuruluydu. Bilet fiyatinin yaklasik 250.000Rp. oldugunu ogrendim ve fakat, hic bir acenta bilet satmiyordu. Bunun icin ‘Ubung bus terminal’e gitmek gerekiyordu ki oraya gitmek icin ettigim pazarliklar 150.000’in altina inemiyordu. Ucak da zaten 400 kusurlerdeydi. Ustelik, Bali’ye, babasiyla birlikte 7 ay once yerlesmeye gelen Amerikali kiz, daha once bu yolu yapmis – tecrubesi hic internette okudugum guzel deneyimlere benzemiyordu. 8 saat surecegini soylemislerdi fakat ONSEKIZ saat surdugunu anlatti. Derhal Denpasar-Surabaya ve Surabaya-Jakarta ucak biletlerimi aldim. Havaalanina gitmek uzere once bir shuttle’a bindim, ardindan otobuse transfer edildim (60.000Rp). Yanimda oturan, Fiji’de dogmus, Yeni Zellanda’da buyumus ve simdi de Sydney’de yasayan Hintli cocuk, sehirdeki alakasiz bir yere gittigi halde benimle ayni otobusteydi. Digerlerinin istikametini de ogrenince, ‘Bali’nin guneyinden, ne yone gidiyorsaniz gidin, tek bir otobus var’ durumunu saptamak hic de zor olmadi. Verdikleri zamana neyseki uymuslardi ki ucagimi kacirmadim.

p.s. Her sehirler arasi ucusta, bilet alirken 30.000Rp. ‘havaalani vergisi’ odemek durumunda kaliyorsunuz. Eger yaninizda rupiah kalmamissa, 20 dolar aliyorlar ki kat be kati oldugundan hic mantikli degil. Bu arada, ulkeden cikarken de ayni vergi adi altinda 150.000Rp odeniyor, bilginize…

Surabaya to Probolinggo:

Surabaya havalanindan ciktigimda, ustume atlayan sofor kalkanini da gectikten sonra ‘public bus’ kulubesini buldum ve otobus terminaline gitmek icin yine bir otobus bileti aldim (15.000Rp.) Fazla dolmadi otobus, ama neyseki fazla beklemeden kalkti. Herkes bir seferber, yardimci oluyor, sicakliklariyla gidikliyorlardi. Cantami onlar yerlestirdi, sigarami icerken yer verdiler, cat pat ingilizceleriyle konusmaya bile calistilar. Terminale vardigimda, bulundugum yerin resmini cekmek cok istedim ama dikkat cekmemek adina kacindim. Sirayla dizilmis otobuslerin uzerinde sehir adlari yaziyordu. Probolinggo yazanin yanina geldigimde zaten hemen sofor yardimcilari atladi onume, cantami bagaja koydular ve beni iceri aldilar. Otobuste yer kalmadigindan, beni yardimcilarin oturdugu rahatsiz yere oturttular basta. Yanima da onlarin basi oturdu. Yine tam resimliktim ama tuttum kendimi. (25.000Rp) 2 saat dedikleri yolculuk bu sefer trafik yuzunden 3 saat surdu.

Probolinggo to Bromo:

Bromo’ya gidecegimi bildiklerinden beni bir acentaya biraktilar. Kilitlenen hedef oldum ama saolsun deneyimlerim, orali olmadim. Saat 5 olmustu. Halk otobusu 25.000rp, 3 saat surecekmis. Soforle direk 1,5 saatte varmak icin 50.000Rp’ye razi oldum tabi (ne de olsa 3tl 🙂 ). Minibus’te tek basimaydim. Budi adli seker sisko soforun yanina gectim. Emniyet kemeri olmadigi gibi, takma gibi bir kural da yokmus zaten. Yukariya ciktikca hava sogumaya, hatta donmaya basladi. Kutularin icinde tasidiklari geleneksel tatlilarindan ikram edince iyi geldi, icim isindi. 

Bromo accomodation:

Budi, Bromo dagina en yakin ve guya en iyi otelleri olan buyuk Bromo oteline goturdu beni ilk once. Gezdigim oda icler acisiydi. Tualet disarda, kullanilmayacak pislik ve kokudaydi. Kosar adimlarla ayrildim. Bir de ‘homestay’ deniyim dedim, daha temiz baktiklarini umarak. Nitekim de oyle oldu. Otelin hemen yanindaki Wog adli yerde gecesi 70.000Rp’den 2 gece kaldim.