Haliyle Yol’a çıkmadan önce evimi kapattığımdan, ilk başlarda bir ailemde bir arkadaşlarımda kaldım. Her gün farklı tavan durumu, 6 ay alışmışlığım sayesinde hiç de garip gelmedi.

Yaklaşık bir kaç hafta sonra, bir arkadaşım İzmir’e gideceğini, kedisini oraya köpekler olduğundan götüremediğini, burada bırakacak bir arkadaşı olmadığını ve bu yüzden kedisine bakmak üzere evinde kalıp kalamıyacağımı sordu. Daha önce hiç bir evcil hayvanım olmadığından,eğer başka birini bulursa tercih etmesini ama bulamazsa da zevkle çok da işime geleceğini söyledim. Good karma happy people 🙂 Sayesinde  burda kaldığım 3ay boyunca hem bir evim, hem de dünya güzeli bir kedim oldu. Özlem’im geldiği zaman ise dünyanın en tatlı ev arkadaşına sahip olmaktan öte, bir ruh arkadaşım daha oldu.

O ne güzel bi insandır yarabbim, tanıdıkça güzelleşenlerden…

ne kadar rahat, tatlı, içten, sevecen, verici … aşık oldum kendisine de. Ve sayesinde tanıştığım arkadasları ve kardeşi! Müthiş günler geçirdim sayelerinde, hepsi birbirinden tatlı, eğlenceli… çok teşekkürler hepsine, hepinize, en çok da Özlem’e ve eşsiz sohbetlerimize…

…özleyeceğim…