discovering new worlds
Hindistan
a little bit more of India
14 years
Hinduism, Budhism, Jaism ve Sikhism dinleri bu topraklardan cikiyor! Sanskritce de oyle!
Mahatma Gandhi! Bizim Ataturk’umuz! 1947’de ustelik siddetsiz direnisle bagimsizliklarini kazaniyor!
Su an ulkenin basinda bir kadin var ama kadinlar hala hor goruluyor!
Fakirlik, yolsuzluk, gidasizlik, yetersiz hastane ve teror en buyuk dertleri.. Senede yaklasik 900.000 hintli ictikleri acik su veya soluduklari hava yuzunden oluyor. Ustelik 100.000 hintliye sadece 50 doktor dusuyor. Ama bir yandan, dunyanin en buyuk 3. ordusuna sahipler.
%80,5 Hindu, %13,4 İslam, %2,3 Hristiyan, %1,9 Sikh, %0,8 budhist
Gorunen o ki kadinlar cok daha caliskan, ustelik agir isciler! Sattiklari her ne kadar agir olursa olsun, kafalarinin uzerlerinde tasiyorlar!
Koylerde kocalari siltede yatarken, kadinlar yerde uyuyorlar.
Kadinlarin gobeginin acik olmasi gayet dogal ama omuzunu acan bayan taciz ediyor oluyor.
Kadin kadinla, erkek erkekle arkadasca temas halinde olabiliyor ama kadin erkek evli dahi olsa, birbirlerine toplum icinde degmeleri hos karsilanmiyor.
Enerjisi, Sanati, Renkleri, Mimarisi, insanlarin bakislari, mimikleri, kiyafetleri, aksesuarlari, eserleri, alfabesi, cesitliligi asik olmaya deger ama..
1,2 milyar nufusuyla, dunyanin en kalabalik 2. ulkesi Hindistan ve dusunun ki bu halde bile, yerler burada fazlasiyla! kullanisli! Herkes her seyini yere yapiyor! Gun boyunca balgam krasendolari arasinda tukurme sesleri yere! İnsan, hayvan, buyuk, kucuk farketmez, tum tualetler yere! Hala bir cop kutusu gorebilmis degilim. Tum copler de yere!
(Simdi gelelim bizim tualet maceralarimiza.. Read at your own risk!)
Surekli su icmek, iyi guzel hos da.. burada ne kadar saglikli oldugu tartisilir.. Yol’da girmek durumunda kaldigimiz halk tualetleri, yasanilan deneyimler, muze yapilmali! Yanimizda aklimiza gelebilecek tum dezenfekte malzemeleri olmasina ragmen, insan yine de hazirlikli olamiyabiliyormus. Erzaklarimiz cebimizde (kadinlarin erkek gibi iseyebilecekleri dahiane p-mate’ler, purel, kagit sabun, islak mendil, kuru mendil.. ) tualete giriyoruz. Gectim alafrangayi, alaturka bile bildigimiz gibi degil ki burada! Dize kadar gelen bir set ormusler, icine de bir kac delik acmislar, orasi mi alaturka? Bir tane alafranga var ama onun da kapisi yok. Saskinliktan oylece kala kalmisken, muthis duzgun gorunumlu geleneksel kiyafetiyle bir kadin giriyor iceri. Elinde erzagi bile yok, guzel yol gosterir bize diye umarken amanin o ne! Kadin hemen oraciga, etegini kaldirip isedi. Biraktim erzagi, ic camasiri bile yok.. ve ardindan bir masrapa bacaklarina, bir masrapa da terliklerine doktu, cikti gitti. Bakalim daha neler gorecegiz! demeye kalmadan goruyoruz.. halk tualetine bile yapmak istemeyen bir cocuk..
Bunun uzerine zaten yemek yenmez de.. Cok iyi bir yerde degilsen, bence et yeme! Hele tavuk bence hic yeme, deneyim konusuyor! Baharatla aran azsa bile ‘baharatsiz’ iste. Sebze ve pilav en sagliklisi bence. Sulari hep kapali alman gerektigini, buzlu veya acikta hic bir icecegi icmemen gerektigini, acik meyve yiyeceksen, illa kendi kapali suyunla yikaman gerektigini zaten soylememe gerek yok ama bence bu sebeple sokak yemekleri de yeme. Ama onun disinda bol bol ye cunku hersey cok lezzetliii..
Kadınları biyikli, erkeklerin kulaklarini bile killi gormeye alisiyorsun hemen, korkma.
Ineklerin insan hayat duzenine alismis olmalari da cok ilgi cekici. Neredeyse karsidan karsiya gecerken sola saga bakacaklar. Arabalara ve insanlara o kadar alismislar ki, onlar da birer insan gibi davraniyorlar.
Memlekette kornaya basmak sanki sevap. Direksiyonun sagda oldugunu ve cogu arabanin dikiz aynasi bile olmayisini zaten daha once yazmistim. Kendi kendine 5/10/20sn’de bir kornaya basan arabalar yapsalar eminim cok is yapar. Tam burayi yaziyorum, soforomuz adres sormak icin cami acarken, kafasini aynaya vurdu ve ayna yerinden cikti. Biz Jess’le arkada caktirmadan kikir kikir gulerken, adam aynayi yerine takmaya calisiyordu ki, tutacagini da kopardi! Artik ic dikiz aynamiz da yok yani! Puhahahaha.. Ama ne fark eder, Yol’a devam!
Cok fakir ama bir o kadar da renkli bir ulke burasi. Koyu tenlerine cok yakisiyor bu civil civil fosforik renkler.
Yuk araclarini bile ne kadar guzel giydiriyorlar. Resmen sanat eseri yaratiyorlar elleriyle! Saatlerce seyredebilirsin, her biri birinden farkli.. ve saheser!
Semboller de coook ilgimi cekiyor!. Mesela cogumuzun nazi (swastika) isareti diye bildigi isaret, aslinda hindu’lardan alinti.. hatta calinti! Burada kotu enerjileri iyiye donusturmek icin kullaniliyor. Bir olusumun bitisini, yenisinin baslangicini / enerjinin dondugunu simgeliyor.
17.01.2010 / KERALA / THEKKADY
14 years
Daima yesil kalan ormanlarla cevrili bir doga harikasi Thekkady
venividivici
PERIYAR WILD LIFE SANCTUARY
Dunyanin en iyisi olmaya adaymis burasi da (ki buna cok rahat inanabilirim).
1978’de kaplan reservi olarak secilmis.
Vahşi filler, Periyar nehrinden su icmeye gelirmis.
Bolca baharat yetisirmis.
Kamp yapıp kaplan/buffalo/yirtici kuslar gibi hayvanlari karadan da gorebilirsin.
Biz bunu boat turuyla yapmayi tercih ettik.
Saclari ortadan ikiye ayrilmis maymunlar karsiliyor, buffalolar, su kopekleri, cesitli kuslar, yilanlar, leylekler, geyikler, ceylanlar, essekler ve tabi inekler.. nuhun gemisi buraya da ugramis sanki..
Agaclar 30 yildir suyun altinda kaldigindan buyumeyi birakmislar.
Ancak tur asiri rahatsizdi. Kocaman bir can yelegi takip, yerimizden kalkmamiz yasak ve tikabasayiz! O yuzden kamp tercih de edilebilir..
Yerlilere 25inr, bizlere 365! (15usd)
—————————————————————–
KERALA TRADITIONAL FIGHT
18.00-19.00 arasi izledigimiz bu dovus gosterileri, surreal bir dunyadandi sanki. Bir ring ortaminin en ilkel halinde, ayinlerle, dualarla baslayan töreleri, 2li dövüslerle devam etti. Birbirinden farkli, kimbilir ne zamandan kalma savas aletleri, parandeli koreografileriyle havada ucusuyordu. Ardindan ates girdi gosteriye! Sopalar, cemberler alevlendi. Savas sanatcilari iclerinden gecti. Bizim de icimiz gecti tabi.. Maalesef sunucunun konusmasindan hic bir sey anlamadim ama umarim resimler anlatmaya yanasir. (Ilgilenlere video da yollayabilirim.)
————————————————————
KATHAKALI DANCE PERFORMANCE
Hemen yan salonunda, 19.00-20.00 arasinda izledigimiz bu showda, agzimi bir saniye bile kapayabildigimi sanmiyorum. Sadece yuz mimikleri ve bir kac parmak hareketleri ile yapilan bu gosteriyi hayatim boyunca unutabilecegimi de sanmiyorum. Bir insan nasil bu kadar fazla mimic yapabilir ve gozbebekleri bu kadar kisa surede nasil bu kadar hareket edebilir?! Bas agrisina nasil dayaniyorlar?!?
Dansin hikayesi soyleymis: Kral Narakasura’nin bas kolesi Nakrathundi, cennete bir guzel bulmak icin yollaniyor. Nakrahundi cennete varinca Lord Indra’nin oglu Jayantha’dan cok etkileniyor ve bu yuzden kendini Lalitha olarak tanitarak O’na cilve yapiyor. Ama Jayantha bunu yemiyor. Babasinin izni olmadan boyle birsey yapamiyacagini soyluyor. Nakrathundi israr ediyor ve cinsel iliski teklifinde bile bulunuyor. Bunun uzerine Jayantha sinirlenip Nakrathundi’yi kulaklarindan, burnundan ve goguslerinden keserek olduruyor.
Tabi bu dagittiklari kagitta yaziyor, yoksa danstan pek bir sey anlasilmiyor. Kadini yine erkek canlandiriyor ve bunca hikayeye ragmen, erkege degmiyor bile..
Ama nedense, fotograf cektirirken, beni kucagina oturtmaktan da cekinmiyor! 🙂
(showlar 350inr)
(Aksam konaklama: Hotel Sandra, room no 103)
17.01.2010 / Kerala / Munnar’dan – Thekkady’e
14 years
106km ama Munnar’dan 9’da hareketle Thekkady’e varisimiz 12.30’u bulmus. Yol o kadar mukemmel ki.. zaman nasil gecmis bilinmez.. Ayurvedik bahceler, simsiki giyinmis daglardan fiskiran selaleler, korudugu, yesiller ve cicekler fiskiran ovalar.. Kulagimda muzigim, dans ediyorum hoplaya ziplaya uzerlerinde ucuyorummm.
Ama bazen Yol o kadar dar, engebeli ve virajli oluyor, tas dusurmek icin de gelebilirsiniz buraya.
16.01.2010 / KERALA / MUNNAR
14 years
Kerala, Hindistan’ın en okur yazar eyaleti. En az insan ama en fazla kadın burada yaşıyor, en geç burda ölüyorlar, en az cinayet de burda.
Munnar 3 nehir demekmis – Madhurapuzha, Nallathanni ve Kundaly nehirleri..
Sonu gorunmeyen cay tarlalari, cm’den metrelerce uzanan envai cesit agaclari, aralarindan akan selaleleri, gunesin uzerlerine serpistirdigi pariltilar.. buyulu enerjisi.. asik ediyor insana kendini. Yapraklarin ustune atlamak, ciceklerin arasinda kaybolmak, agaclara sarilmak istiyorummm.
Erkekler arap kadri donuna benzer birsey giyiyor. Diz ustu bir bez baglama sekli. Bence daha enteresani, ustlerine giydikleri, bildigimiz gomlek! Ingiliz somurgeliginden kalma bir modaymis bu. 
Kadinlar ise yine geleneksel kiyafetleriyleler ve kafalarinin uzerinde, kocaman bir tepsiyle ekmek paralarini tasiyorlar..Her ne satiyorlarsa..
Sapka yerine semsiye kullaniliyor. Cogunda nedense siyah semsiye var, ama kimisi de bari renkli.
Anlasilan cukulatasi da meshur buranin. Her yerde homemade chocolate var ve tadi hic de fena degil.
Yol kenarlarinda mezarlar goruyoruz. Belli bir duzeni de yok anlasilan.
—————————————
venividivici
Flower Garden
Hayatimda hic bu kadar cicek cesidini bir yerde birlikte gormemistim. Cok mutlu olsalar gerek.
Ustelik gezmesi de 3 kurus. (1 kurus giris, 2 kurus da kamera cekmek istersen). Yerliye de turiste de bu bedel ayni.
——————————————————————-
Eravikulam National Park:
Guya dunyanin en iyisi olmaya aday olan bu parkin yolda buraya gelirken gordugumuz ormanlardan pek bir farki yok aslinda. Yerlilere 15inr olan bu park, turistlere 220inr. (Turist bir arkadasimi Galata kulesine goturdugumde, bize 10TL, onlara 20TL diye utandigimdan, 15TL deyip caktirmadan ortak odemistim. Sanirsam hic de gerek yokmus.) Bize tek yarari, sira beklemememiz oldu. Otobusle daracik bir yoldan 5km ciktiktan sonra 1km’yi de yuruyerek yaptik. Ve ayni sistemle de geri donduk. Yerlilerin ilgisi enteresandi. Herkes iltifat ediyor, fotograf cekmek istiyor. Biz de aynen onlarin 🙂
——————————————————————-
Kundala
Ormanin icinde, gol kenarinda guzel bir piknik alani, koprunun altindan akan kocaman bir selalesi de cabasi. Kanoyla gezip bir bollywood filmi bile cekebilirsin ama biz bir kac fotograf cekip ayriliyoruz buradan.
—————————————————————–
Hydel Park
Orta capli bir park alani burasi. Yine bir suru cesit cicek ve yesillik. Boyle guzellikler, sadece ‘1 adet daha’ olmus durumda burada.
——————————————————
Bu yuzden de Mattupetty parkini es geciyoruz. Golun resmini cekip ayriliyoruz ama Echo point’de bagirmamak icimde kaldi ne yalan..
10-15.01.2010 OSHO INTERNATIONAL CENTER / PUNE
14 years
available upon request – vanessataragano@gmail.com
– huge admirer of Osho
08.01.2010 UDAIPUR TRAIN TO MUMBAI
14 years
‘Bu hayatta en sevdigim yolculuk, tren’ derim kendimi bildim bileli. Garlara da ayrı bir asigim zaten. Ama youtube’da ‘hindistan tren yolculugu’ videolarini izledikten sonra, bu secimim icin endise etmeye baslamistim. Aynı sebepten, trenleri de hep first-class almaya karar vermis, fakat bu trende olmadigi icin en yuksek sinif olan second class’ı almak durumunda kalmistik. 15 saat surecek Yol’umuzda, alisik degiliz ki daha, bir vagonu yabancilarla paylasacagimiz gercegi basta biraz korkutmadi degil. Trene 21.30’da bindik. 01.30a kadar basbasayiz, ara ara uyuyabiliyoruz ancak. 01.30’da trenin kapilari aciliyor. Kutumuzdan bir kiz, bir erkek cocuklu bir aile cikiyor.
Yusuf 8 yasinda, cok tatli. Zeynep ise 20lerine yaklasiyor olsa gerek. Muslumanlar ve kapalilar. Ama ulkemizdeki gibi degiller. Geleneksel kiyafetleri rengarenk ve her biri birinden farkli. Daha modernler, karı koca temas halindeler. Saclar gozukebiliyor. Kizin dudaginda parlatici var mesela. Cok sevgi dolular. Aslen Rajastan’da dogmuslar ama babalarinin isi sebebiyle Dubai’ye yerlesmisler. Orada ise batılı gibi giyiniyorlarmıs. Megersem simdi, aile ziyaretine geldiklerinden, eski kostumlerine burunmusler.
Maalesef gece boyunca, tenorda babalari, arka vokalde tum vagon, ustelik metronomsuz, durmadan dogaclama kukrediler. Ne kulaklik, ne uyku ilaci fayda etmedi. Zaten ust tarafta yattim, tavana yakinlik, normal adami klostrofobik yapabilecek cinstendi! Yine de degisik bir deneyim oldugu icin hayatimdan cok memnunum. Cok memnun olmama da cok memnunummm.
Sabah 9 gibi ayaklandik. Kahve diye aldigimiz sey, buram buram zencefil kokunca icemedik. Kompartmandaslarimizla sohbet ede ede, disari baka baka 3 saat rotarla toplam 18 saatimizi gecirdik bu Yol’da.
Indigimizde ise, ‘keske trende kalmaya devam etseydik’ dedirtti bize o an Mumbai tren istasyonu. Bu ne kalabalik, ne karisiklik, ne sefalet, ne oluyor? Kafka’nın Metamorfozunu animsiyorum! Jess de benzer durumda olsa gerek ki bir sure konusamiyoruz. Tum enerjimizi etrafimizi hazmetmek icin kullaniyoruz.
Aslinda Bombey’de gecirecek yaklasik 7 saatimiz var ama rotar sayesinde, yaklasik 4 saatimiz kalmis. Basta gelmelerinden cekindigimiz kompartmandaslarimiz, Jusar ve karisi (ben Shana diye hatirliyorum ama Jess attigimi soyluyor), gunun sonunda kahramanlarımız oluyorlar! Megersem aksam Pune’ye olan trenimiz, bambaska bir yerden kalkacakmis. Ustelik oraya gitmek icin, bir yerel trene daha binip, orayi bulmamiz gerekiyormus. Sirtimizda gullelerimiz, daha onca merdiveni nasil cikacagiz derken, cok sevgili Jusar, bir gunes gibi parliyor karanlik gunumuze. Sadece tren biletlerimizi almakla kalmamis, bizi istasyona kadar birakmayi kendine gorev edinmis. Trenden sonra taksiyle bile geliyor ve bir kurus bile de odettirmiyor bize! (annecim sen hatirlarsin Paris’teki adamdan öteydi) Hayatim boyunca duacisi olacagim bir insanoglu daha! Kendimi borclu hissettigimden, cok sevgili Jess’in annesinin verdigi nazar boncugumu ona hediye ediyorum. (Rahel’cim tekrar teskler, umarim beni anlar ve kizmazsin, yanimda daha guzel ve sembolik birsey yoktu)..
Ilk once backpacklerimizi locker’lara birakiyoruz. Gunlerdir hallolamayan telefon krizimizi halletmeye koyuluyoruz yine grrr! Damn u Aircell! Aircell yazan kocaman bir yer goruyor, giriyoruz, derdimizi anlatiyoruz. Gorevli, hattima 1000 INR yukledigini soyluyor ama gelen bir kontor yok. Haliyle ben de parasini odemeyi red ediyorum. Cattık mı, adam tutturuyor ‘benim de hesabimdan gitti, ben istiyorum parami’ diye. Baska bir Aircell gorevlisi cagiriyoruz ama tabi ki bir ise yaramiyor. 22 saattir agzimiza duzgun bir yemek girmediginden, tansiyonlarimiz da yerlerde. Hicbir yere varamadigimizi gorunce, artik neredeyse aglayacakken, acimis olsalar gerek ki bizi birakiyorlar. Biz de kitliktan cikmiscasina insanlara yemek yiyecek bir yer soruyoruz. Malesef onerilerini kokular yuzunden degerlendiremiyoruz. Normalde, fast food’dan nefret eden ben, Mc Donalds gorunce col sanrası su bulmusa donuyorum. Sanayi yapimi mcchicken, megersem ne kadar da lezzetliymis. Migdemiz calisinca, aklimiz da calismaya basliyor galiba. Telefon kartlarımızı degistirmeye, Aircell yerine Vodafone almaya karar veriyoruz. Bastan hat alip bastan kontor yukluyoruz ve tatammm hatlarimiz aciliyor, ustelik roaming de odemiyor olacagiz oleyoley. Istasyona geri donup gullelerimizi alıyor ve trene dogru gidiyoruz. Bu sefer de adam ‘isminiz yok, giremezsiniz’ demesin mi, hayiirr olamazzz derken neyse olmuyor, baska vagondaymisiz. Bu sefer ‘first class with ac’iz. Cok tatli bir ciftle paylasiyoruz vagonu. Kadin 41 yasinda ve 19 yasinda cocugu var. Biraz fazla konusuyor ama o kadar komik ve tatli ki, sicakligi cok iyi geliyor. Simdi ki tek sorunumuz Pune’ye gece 2’de varmamiz ve daha onemlisi kalacak bir yerimiz olmamasi. Sunil ilk once buluyor sonra bulamiyor sonra buluyor sonra bulamiyor derken en son bulamiyor. Ama icim enteresan bir sekilde cok rahat. Daha bugun bir suru ‘kotu sandigimiz sey iyi’, ‘kolay sandigimiz sey daha zor’lar yasamadik mi.. Everything happens for a reason. Thanks to all, I’m sure something good will come out of it. – will keep you posted, xx.
07.01.2010 UDAIPUR ‘the white city’
14 years
venividivici
CITY PALACE:
Rajhastan’in en buyuk sarayı!
Amber Fort cok daha buyuk gozuktugu icin sordugumda, birinin ‘fort’ birinin ‘palace’ oldugunu, yani farkli oldugunu anlatti tur rehberimiz. Fort’ta, askerler ve secili insanlar gibi kraldan baska insanlar da yasiyormus. Fakat saraylarda, sadece kral ve kraliceler yasarmis. City palace’da hala da yasiyor aslinda son kral. 75 yasinda. Artik kral olmasa bile oranin sahibi ve cok da iyi bir is adami. Simdilerde sadece 2000 dolara muhtesem bir dugun yapmak mumkun burada. 4oo yil surmus buranin yapimi ve 22 kral yasamis. Dunyanin en fazla mirasına da sahip sarayıymış.
Inanclarina gore eger kral halkini iyi korursa Tanri da onu korurmus.
Udaipur’un amblemi olan gunes kapisindan girdik iceri.. Bir suru Tanrı heykeli.. Her zaman oldugu gibi 3 ana Tanrı, yagmur tanrisi, gezegenler tanrisi, bir de orospu tanrıları dikkat çekiyor. Hala Tanri’larin orada yasadigina inaniyorlar ve iyi meditasyon yaparsak onlari gorebilecegimizi soyluyor rehberimiz. Fil tanrisi sans ve refah icinmis. Deve, ask’i sembolize ediyormus. At ise guc’u, kuvvet’i.
Eglenceleri seyretmek icin 2 ayri alan vardi. Biri normal diye adlandirdiklari insanlar icin, digeri ise secilmis insanlarin seyretmesi icinmis.
Ardindan gercek boyutunda bir at heykeli gorduk. Burnunda fil hortumu vardi. O zamanlar filler, atlari yendiklerinden (ki simdi de savassalar yenerler heralde) kral’in aklina enteresan bir fikir gelmis ve cok da basarili olmus. Atlarin burnuna fil hortumu kilikli seyleri takmislar. Boylece filler, onlari yavrulari sanip saldirmamis. Boylece Mogollara karsi yapilan savasi kazanmislar.
Moon palace dedikleri alanda ise kocaman tek parca mermerden yapilmis bir havuz vardi. Krallar kral olmadan hemen once o havuzu bozuk paralarla doldurup fakirlere dagitirlarmis. 1930 yilina kadar da surmus bu.
Gectigimiz tum kapilar, cok alcak ve dardi. Bunun sebebi ise dusmanlar geldiginde egilerek gecmek durumunda kalacaklarindan, kapinin obur tarafinda bekleyen guard’lar, egilen kafalarini gorur gormez keser, onlari boyle oldururlermis.
Kucuk bir oda gorduk, icinde bir suru kafes. O zamanlar martilarla haber salarlarmis. Komik tur rehberimiz kralin artik martilari kullanmadigini cunku artik sms oldugunu soyledi. Ha-ha-ha :).
Daha once bahsetmis oldugum Holy bayramlarini kutladiklari bir alan da var bu City Palace’da. Bence en guzel kutlamalardan biri. Gun boyunca icip, birbirine renk tozlarini atan insanlar pasta savasi yapar gibi egleniyorlar. Eger olur da insallah bir gun evlenirsem ben de isterimmm. Cok eglenceli olmaz miii 🙂
1950 yilina kadar fil savaslari yapiliyormus burada. Sadece 60 yil once yani. Hawa Mahal’da oldugu gibi, burada da bayanlar camlardan gizli gizli krali dikizlerlermis.
Bu sarayda bulunan tum resimler, ‘moving pictures’ dedikleri icinde bir kac hareketi barindiran resimler! Mesela 3 kaplan goruyorsun ama megersem hepsi ayni; biri avina giderken, digeri saldiricakken, digeri de oldukten sonra.. gibi..
—————————————————————–
SHILPGRAM CRAFTSMEN’S VILLAGE:
Biraz uzakta bir yerdi merkezden. Neyseki, dedigimizden bir sey anlamayan sofor, bizi oraya goturmeyi basardi. Orda da bir rehber aldik. Girer girmez ozel geleneksel bir dansla karsiladilar bizi. Kendime izin verip katildim yine, cok eglenceli oluyor kikiki 🙂
Enteresan tezatlar dikkatimi cekiyor. Kadin haklari burada hic gelismis degil. Ozellikle koylerde, erkekler yataklarda, esleri ise yerde uyurmus. Ama mesela Hindistan baskani bir kadin?! Ayrica yine kadin haklari gelismis olmadigindan, toplum onunde kadinlar dans edemiyor ama erkekler kadin kiligina girip dans ediyor ve bu hic ayip degil de mubah?!? Bir arkadaslik sembolu olarak erkekler elele tutusuyor ama kari koca olmalarina ragmen aralarindaki herhangi bir temas, cok ayip olarak degerlendiriliyor. Bana bunlarin garip gelmesinin sebebi, aslinda onlarinkiyle ayni. Hepsi sonradan ogretilmis toplumsal degerler. Evrensel gerceklerle yakindan uzaktan alakasi yok. Laylaylom hepsi 🙂
Buradaki hersey yine sadece dogal taslardan yapilmis. Ustelik uzerlerindeki antibyotikli bir madde sayesinde, hic sinek de gelemiyor. (Ben ise koye giriyoruz diye coktan maskemi acmis takmistim. Sonra da utandim ya neyse..) 6 adet kaya parcasindan 99 renk cikartip yapiyorlarmis duvardaki resimleri. Buna da ‘miniature painting’ diyorlar.
Bu koydeki kapilar da alcak. Burdaki sebebi ise;
Hindu’lar, Tanri’larin temple’larda vs degil de iclerinde yasadiklarini dusunuyorlar, bu yuzden koy evlerine girerken saygidan egilerek girip, egilerek cikmayi dogru buluyorlar.
Gunduzleri fil tanrisina (good luck and prosperity), ogledensonralari at (power and strength), aksamlari ise deve (love) sembollerine dua ediyor hindu’lar.
Biraz Mahatma Gandhi’den de bahsetti rehberimiz. Megersem adi Mahatma degilmis. Maha – great, atma ise soul demekmis. Yani yuce ruh. Ataturk gibi onun da adi sonradan konulmus anlasilan.
Burdaki cogu sey Jai Salmer colunden gelmis.
Koyde gercek artistlerle tanistik. Hepsi cok basarili ama malesef cok is yapamiyorlardi.
Ogle yemegimizi burada yemenin iyi bir fikir olacagini sanmistik. Yanılmamız acı bir kabullenişle oldu. Baharatlar, burnumdan ve gozlerimden, dunyaya hemen geri döndüler. 1 dolar olmasına ragmen icim yandi.
———————————————————
MANSOON PALACE:
Ilk yedigimiz kazik hayirli ugurlu olsun 🙂 Sadece vah’i degil ah’i bie gitmis bu yerle ilgili anlatacak hicbirseyim yok. Sadece cok tepede ve hic de gitmeye deger bir yer olmadigini soyleyebilirim.
Aslinda bir de tekne turu alacaktik, fakat Mansoon Palace tecrubesinden sonra, City Palace onundeki rehberlerden birini 325 INR’ye deger mi diye sıkıstırdık. Degmeyecegini anlayinca, dun bayildigimiz ‘Savage Garden’ cafesine geri donduk. Bir iyi, bir kotu haber, hava guzellesiyor ama yanında sinekleri getiriyor. Bugun buradan nefret ettik. Saat 19.00’da ‘Light and Sun Show’unu izlemeye, tekrar City Palace’a döndük. Acı yedigimizden beri yasadigimiz dususlerden midir nedir, gosteriyi de pek begenmedik.
Sarayın ihtisamina hic yakismamis sonup yanan isiklara, masalsi bir disses eslik ediyor. Midemdeki sesler, dissesi bastirmaya yakin, neyseki Jess de ayni fikirdeydi ki cikip yemek yemege karar verdik, Biraz da olsa gnochhi ile uzaklasmak da iyi geldi galiba. Rehberimiz Sunil’in bize trene binerken yardimci olması icin bir arkadasini yollamis olmasi da uzerine muthis tatliydi. Soforle birlikte tren istasyonuna gittik..
06.01.2010 UDAIPUR
14 years
Wohooo – my favorite city in India till now. They call it the ‘Venice of India’, ‘the lake city’.
We woke up at 6.30 in the morning. Our driver Sanjel told us that the car has broken down, so another car with another driver arrived in 15 mins. In the meantime we ate the super(!) continental breakfast again. Then we left our favorite hotel so far with many thanks to the owner who was so sweet, kind and helpful.
07.45 departure from JAIPUR
13.45 arrival to UDAIPUR
In between, the road trip was very enjoying and had a cleaning process with Jess which was very comforting as well 🙂 Jantar mantar my friend 🙂
When we arrive to Udaipur, we went to a Chinese restaurant (Parkview restaurant) and ate vegetable and rice for a change (!) There is not one other alternative meal that we ate till now and I don’t know how I am going to handle it everyday. Hope we can find some other stuff to eat. And hope this will be our biggest problem for this trip 🙂
Then we arrived to our lovely hotel (HOTEL SAROVAR, room no 206) near the Pichola Lake. And finally we set ourselves and the driver free and wander around the city on foot. We went to the city palace but it was 16.30 and the museum was closing at 17.30. So we decided to go there tomorrow morning. Instead we did some discovery on our own and found some pretty cool places like temples, boutiques, lonely planet recommended cafes, restaurants and hotels. Will I sound absurd if I call this area soho of Rajhastan? Near the lake, there was some traditional live music which put a huge smile on my face. Then we sat at a cool coffee for 2 hours and had marvelous time relaxing.
19.00 CONCERT DE’INDIAN CULTURAL HERITAGE – we went to a traditional dance show that has 8 different types. In the final dance, the lady was stepping on broken glasses and had 8 vases on her head! It was unbelievable. We had a blessed time.
Then we went to a roof bar restaurant that had an amazing view of the lake with the magical, mysterical, magnificient mahals on it. And went back to the hotel and relax.
I really want to thank for this beautiful day. No wonder Udaipur has been ranked one of the most beautiful city in the world. It definitely is! The city has a character which I have never seen before and am very grateful to see this beauty. Would sleep in peace if the cold shower didn’t effect me so much :s
05.01.2010 JAIPUR
14 years
Rajastan’ın başkenti Jaipur, 3.1 milyon nüfuslu (ki bence bu memlekette hayvan nüfusu da ayrıca sayılmalı ya neyse). Hindistan’ın ‘pembe şehri’ diye geçiyor, ki gerçekten, yer de gök de pembe! (Dünyaya gözlüksüz toz pembe bakmak isteyen buraya mum diksinnn!) Neredeyse 300 yıllık şehir, eşsiz güçlü karakteriyle, günümüzde ‘pek değişmemiş’ dedirtebiliyor. ama uyarmaliyim, bu şehrin sadece tenha yerleri pembe!
venividivici
JAL MAHAL
– ‘Jal’ ‘su’ demekmis. Yani ‘Su Sarayı’. Man Sagar gölünün ortasında. Masallar diyarı buraları olmalı! Ama maalesef gidemiyoruz oraya..
—————————————————————————————-
Jaipur 2 kisma ayriliyor. Daha once bahsettigim kaos, old jaipur bolgesinde. Amber de oyle. Merkeze 11km.
AMBER FORT
Artık bildigim en dahiyane mimari harikasi yer burası! Amber, eskiden Rajhastan’in baskentiymis. Amber Fort ise krallarin ve kralicelerin kaldigi 33kmlik bitmek bilmeyen bir saraylar silsilesi. Zaten yapimi 137 yil surmus. Gunumuzde gezmesi 2 saat. Her farklı mevsim icin ayri sistemle calisan saraylar var. Mesela ‘mansoon palace’ – yaz aylari icin, klima gorevini goren duvar ve boru sistemleri sayesinde akil almaz dahilikte. Kisin kullandiklari ‘Glass Palace’ ise sadece cam ve aynalardan yapilmis. Aromali yaglari yakarak icinde isinmak icin ideal. En eski saray 138 yilindan kalma. Orayi gezemiyorsun. Ama bir suru de geziliyor. 1590 yilindan kalma family palace + 1712 yilindan kalma army palace…
Cok enteresan olan baska birsey de, bu saraylarda kullanilan boyalarin sadece vejeteryan olmasi. ‘Vegetable painting’ diye geciyor, adi ustunde sadece sebzelerden yapiliyor. (Yuksel Arslan burada cosmustur herhalde.)
Kralicenin 15kg agirliginda mucevher takiyor olmasi, O’nu en az bizim kadar backpackci yapiyor olmaz mi? 🙂 Kraliceleri ‘unique’ dedikleri cinsiyetsizler gozetliyormus. Kral’in koruma icin bu unique’leri tutmasinin sebebi, kraliceleri arzulamamalari ve akillarinin kaymamasi icinmis. Agra’dakinin aksine, burda krallar istedigi kadar kadınla gorusebiliyormus (!). Mesela Kral Maraja’nin 2 resmi karisi ama 150 gayri resmi kadini varmis. Kral Mansing’in ise 12 resmi, 70 gayri resmi esi varmis.
Yine bir suru yerde Ganisha gorduk, hani burnu fil hortumundan olan… Yilani dans ettiren fakir de film karesi degil, capcanli karsimizdaydi.
———————————————————————
JANTAR MANTAR
Hindistan’da 5 sehirde var bu komik laf – Rasathane. Zamanında Sawai Jai Singh tarafından yaptirilmis astrolojik enstrümanlar..
—————————————————
HAWA MAHAL
Ruzgar Sarayi – Kadinlarin festival torenlerini, gorunmeden izleyebilmeleri icin yapilmis, bes katli bir kraliyet lojasi. Şehre rengini verenlerden!
—————————————————
Sunil bu sefer oglen yemegi icin bizi sasirtti. Fena bir yerde ama temizcene bir kati da var. Temiz bir esnaf lokantası – en sevdigimm! Typical Indian Tali dediklerinden aldik. Icinde 7 adet kucuk tabak var ve sadece 90 INR.
—————————————————————
Megersem trafigin son noktasini dun degil, bugun yasayacakmisiz. Bu arabaların dikiz aynalari da yok! Bu kadar yakin gidilirse, kalmamasi normal tabi. Elini saga sallarsa saga, sola sallarsa sola sapacak demek. Hadi buraya kadar normalize ettin varsay, kardesim her an herkes kornaya basiyor. Surekli bir korna sesiyle, nereden geldigini nasil anlayabilirsin ki? Insanlar duyarliligini nasil yitirmiyor? Bu trafikten her gun nasil canli cikiliyor?
——————————
GALDAJI
Buraya geldigimizde herseyi unuttuk. Saray gibi, malikane gibi tapinaklarin oldugu, sanki dunyadan kopmus, etrafinda baska hic birsey barindirmayan kucuk bir vadi.. Bambaska bir diyar. Tepeye kadar tirmandik. Temple’larin icinde ilahi soyleyenler, ganja, chillum icen monklar, vurmali calanlar… ve maymunlar, insan sayisinin kat be kati, artik onlarin diyari.. Gunes tapinagindan manzara, en guzeli..
Donus yine sancili gecti. 1,5 saat trafik ustumuzden gecti. Ama sonunda aldigimiz hediye yine cok sukur ziyadesiyle degdi. Bira ve patates esliginde Sunil’in anlattigi hikaye omur boyu anlatmaya degerdi. Her ne kadar, ‘arkadaslarim’ diye baslattigi hikaye, bizim suratlar burustukca, ‘bir kac insan’a donusse de, hikayenin ozu, kafasini iyi yapmak icin 1 ay boyunca ayagindan cikarmadigi corabi, su ile kaynatip icen insanlar da var bu hayatta!
Suprati cnm (:iyi geceler)
04.01.10 YENİ DELHİ & AGRA & JAIPUR
14 years
05.30 – Yeni Delhi’deki odamızda, resmen koku şokuyla uyandım. Böylece uykudayken buralarda olmadığımız kesinlik kazandı!!! ..yastığımda toplaşmadı ya hepsi.. Eyy alışkanlık sen nelere kadirsin..
Continental kahvaltıya nazaran, geldiğinde attığımız kahkaha daha karın doyurucu oldu. Kahvaltı nerde diye sormak durumunda kaldım çünkü.. Kahve görünümlü çayı Jessie, şerbet tatlı kahveyi de ben içer gibi yaptık. Allahtan kuru ekmek vardı da reçel dediği o kırmızı jöle olmayaydı iyiydi.
AGRA
06.15 AGRA’ya doğru yola çıktık ve 11’de vardık.. Arabaların birbirine bu kadar yakın olduğu halde, gidebiliyor olmasına büyük bir alkış lazım, parandeli bile olabilir.
Agra’ya varinca, Taj Mahal’den bile önce, gözlerimiz bir yemek yeri arar oldu. Sürekli sönüp yanan ışıklar, bizi yine yemek için başka bir yere ışınlamıştı sanki. Üstelik bir parça da olsa peynir de bulamilmiştik burada.
ve sıradaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa TAJ MAHAL!
Masal turumuz başlıyor! Geleneklerine katılıp ayakkabılarımızı da çıkarıyoruz!
Ulkenin sehirlerine gore kuralları degisiyor.
Agra’da erkeklerin en fazla 3 kadınla evlenme hakki var ve bir digeriyle evlenmeden, karisindan izin almasi gerekiyor.
Kralın (Şah Jahan) ilk karisindan cocugu olmayinca, izniyle 2. ile evlenmis. Ve fakat 2.si de krala cocuk veremiyince, kral 3.su ile ” evlenmis. Ki onunla 14 cocukları olmus. Mumtaz Majal sonuncuyu doğururken, ölmeden önce, onu çok seven kocasına 3 vasiyet birakmis. Bunlardan biri de sadece ona ozel bir sey yaptirmasiymis. Boylece 1631 yilinda Taj Mahal yapilmaya baslanmis. 20.000 isci calismis ve 22 yil surmus. Sonunda da bu harika yapi ortaya cikmis. Dunyanin 7 harikasindan biri. Ayni zamanda Taj Mahal’a ‘Moon Palace’ da diyorlar. ‘Monument of love’ da. ‘Taj’ ‘tac’ demekmis. ‘Mahal’ ise ‘saray’. Gun boyunca 7 ayri isik sayesinde renkten renge giren bu sarayin her rengini gören ne şanslı 🙂
Bu arada hikayenin devami soyle ilerliyor: Seneler sonra ogullarindan biri, bir tane daha Taj Mahal yaptirmak istemis (siyahini) ve islemleri baslatmis da. Babasi sinirlenmis. Neden bu kadar para harcamak istedigini anlamayip oglunu hapse tikmis.
Bununla da bitmiyor. Kizkardesi, ziyaretine gittiginde, kardeşinin bundan sonraki tek arzusunun hayati boyunca Taj Mahal’i gormek olduğunu ögrenmiş, bu yuzden tam karsisinda yattigi hücresine bir goz acmislar geri kalan hayatı boyunca Taj Mahal’a bakabilmesi icin.
Taj Mahal masal turumuz ardından, kullanilan taslari ve mermer islemesini gormek uzere rehberimiz bizi bir atolyeye ve ardindan da bir dukkana goturuyor. Hicbirsey satin almadigimiz halde cok yardimci olan ve her turlu istedigimiz bilgiyi güleryüzüyle veren dukkan sahipleri, ikramda bile bulundular. Atolye ve eserleri büyüleyiciydi. Bu kadar emek ve sabir isteyen eserler, nasıl bu kadar ucuz olabilir diye sordugumuzda, craft’a sayginin cok az oldugunu anlattilar. Fil yaptiklarinda cok degerli bulundugunu ama cok daha fazla ugrastiklari bir eser icin ise kimsenin para vermek istemediginden bahsettiler. kapitalizmin çirkin rengi grrr. Ardindan gittigimiz dukkanda sari’lar ve 3 boyutlu halilar da birbirinden guzel. Hepsi her sey cok güzel.
Tur rehberimiz komik de.. Bize gelip sokaktan bir sey almayin diyor ama ardindan satıcılar yanımıza geldiğinde, sanki hic oyle birsey dememis gibi, bize ‘ister misiniz’ diyordu. Sanirsam halkla arasini iyi tutmaya calisiyor. ki zaten herkes onu gulerek selamliyor. Herseye hayir diyebildim ama rengarenk basmalara na-mumkun. Üstelik içinde hayalimin bayramı olan ‘Holi’nin toz renkleri de vardı ve tabi benim için karşı konulmazdı (150inr=3usd).
Tur rehberimiz ayrilirken bizden hicbirsey talep etmedi. Bizde olayi anlamaya calisirken, soforumuz eger servisini begendiysek para vermemiz gerektigini soyleyince, bilemedik hemen 100inr verdik. Az olabileceği yedi içimi.
14.00’de AGRA’dan hareketle, 20.00’de JAIPUR’a vardık.
JAIPUR
Trafik tanımının son noktası bu olmalı!!! baya kötü bir saatte de geldik herhalde. Hem arabalarlarlar, hem insanlar ve hayvanlar, her yönden her yöne ve korna sesleri her daim maksimum desibelde, bu bir kabus sahnesi gibi gözükse de inanır mısın trafik İstanbul’a kıyasla yine de akıyor!
Tüm bu gürültü topu, bir çığ gibi büyürkene, biz altında, gunlerdir cozemedigimiz telefon kartimizi halletmek uzere bir kac dukkana ugradik ama nafile. Ardindan oteli bulmamiz da baya bir zaman almasın mı.. Neyseki varışımız muhteşem oldu, birden apayrı bir dünyaya geldik (Mahar Haveli, room no 14). Sessssiz, temmmiz ve güleryüzlü, çok yardimsever insanlarla dolu. ohhh bir nefes.. Yemek için pahalı da dense uzaklasmamak ne kkkadar da güzel bir fikirmiş! Royal Foods Restaurant cok guzel bir hediye oldu bize. Oturduktan 5 dk sonra iceri geleneksel kiyafetleriyle 3 kadin ve 3 erkek girdi. Yemekte sadece biz olmamiza ragmen, gösterilerine başlamak için beklemediler bile! Kadınların eşsiz guzellikleri, sanat eseri gibi cizilmis yuzleri, bindileri, gözlerimde.. erkeklerin de eşsiz enstrumanlari kulaklarımda festivali baslatti. Ve Kadınlar dans’a kalktı!
Yol’daki, en buyuk hayallerimden biri: ‘her ulkenin geleneksel dansini ogrenmek’. Daha ilk gunlerden bunu gerceklestirebilme nimetine, zevkine erirmis ruhum goklerde, adımlarım yerde, kolay olmadı elbette. Ardindan Jess de katildi ve hep beraber basladik dans etmeye. Bir elimde biram, bir elimde sigaram, keyfime diyecek yokken heyecan başladı. Denge dansi olarak adlandirilan ‘Calciari’ dansinda doğaüstü hintli kadın, kafasinin uzerine ust uste 5 adet saksi koydu, O halde nasıl da egilip yerdeki parayi aldi hayretler otesi, iluzyonist de degildi ki..
Bununla kalsa iyiydi, Kafasinda onca saksi ile bir de civilerin uzerine cikip dansetmesin mi. Viyyyy :s yine de yuzu guluyordu. Aslinda, sokakta ciplak ayakla gezenler sokunu atlatmama yardimci oldu. Hani onların ayakları ayakkabi olmus peki ama civi gecirmeyen ne oluyor?
Sicak dus cok iyi geldi. Ustelik yastik kiliflarimiz da baharat kokmuyor! (alisali cok oldu diye dusunmek istemiyorum). ‘Yarına kimbilir neler olacak’ heyecaniyla uyumak cok daha keyifli! Bu guzel gune, her seye sukurler! sifalar! olsun yarabbimm 🙂
Recent Comments