a joURney to myseLf and tO the neVErland
a JOurneY TO MysElf
Merhaba. Ben Vanessa.
78 doğumluyum ama kendimi tanımaya gerçek anlamda 2000’de başladım.
O zamana kadar, ‘etrafımdan gördüklerim’, ‘çevremden öğrendiklerim’, ‘bildiğimi sandıklarım’ vardı.
Sürü psikolojisinden sıyrılıp bağlarımdan uzaklaşınca,
gerçek anlamda kendimle ilk defa başbaşa kalınca,
yeni bir keşfe çıktım.
‘Ben’i hiç tanımıyormuşçasına,
olabildiğimce yargısız, herşeyi yeniden deneyimlemeye, kendimi seyre çıktım.
Sonra anlıyorum, ‘o dönem’ benim için, sema’da sol ayağın kendi etrafında dönmesiymiş..
Ağzımdan çıkan bazı cümlelerin kendi düşüncem olmadığını farketmek – şaşırtıcıydı.
Meğersem Toplum içinde yaşamanın getirisi – bir takım baskılar, etiketler, yanlış ilişkiler, aile, okul, iş ve arkadaşların etkisi, bir sürü kafa sesleri.. içinde varolmaya çalışma.. başına gelen olayların hakimiyetiyle, bilinçsizce, bazen istemsizce.. belki de farkında olmadan çağırılanlarla.. yontulma, yoğrulma,. dümeni kontrolsüz bırakmış.
Yeniden doğmak ise.. mükemmeldi.. ki bu 2000-2002’ydi..
02.01.2010 ise başka bir doğum..ilk çarh atmam..
Dünyayı yaşama hayalimin gerçek olmaya başladığı ilk gün.. bu blogun varoluş sebebi..
Tohumun doğumu
bir gün televizyonda bir seyahat programı seyrediyordum. Her hafta başka bir şehri tanıtan programın sunucusu o gün aniden durdu. Bir sokak pandomim sanatçısını göstererek, onu nerden hatırladığını ilk önce ekrana, daha sonra da yanına giderek kendisine sordu. Başından aşağı beyazlar içindeki sanatçı, yine aynı şekilde 2 hafta önce, bu sefer başka bir ülkede kendisiyle röportaj yapmış olduğunu hatırlatınca, hayalimin tohumu atılmış oldu. Dü-şü-ne-bi-li-yor-mu-su-nuz adam kazandığı o bozuk paralarla dünyayı geziyor!! İstediğini yapmak için daha neye ihtiyacın varsa..
2002-2010
Şehir hayatına İstanbul’a döndüğümde, başta bu enerjiyi korumaktı aslında planım.
Her gördüğüme merhaba diyor, gülücükler saçıyordum. Arabalara, yayalara yol veriyordum. Maalesef çok sürmedi. Sistemin içinde sinmeye, öfkelenmeye, gerilemeye başladım. Kendimi, seneler sonra o yol verdiğim söföre, trafik canavarı kılığında bağırırken bulmak da acı bir kabulleniş oldu.
Hayalimi gerçekleştirene kadar kendimi çalışmaya verdiğim zamanlardı.
7 sene – sabahlara kadar!! haftasonları da!!
Şalteri kapayıp, sistemin içinde bir taraftan yapabileceğimin en iyisini yaparak ıspatla uğraştım.. bedenim başka yerde, ruhum başka seyirde, bir taraftan da hayalim için para biriktirme hedefine ulaştım. Neyseki haftasonları yaptığım koreografi projeleri her zaman ruhuma ve genelde cebe de iyi kaynaktı. Müzik, konser, dans, sanat en büyük gıdamdı, tabi yeterince vakit kalsaydı..
Çok sevdiğim ailemin başta dünyayı gezme hayalime yakın durmamaları, Türkiye’de bu bilince sahip insanın az olması, tek çocuk olmam, üstelik de kız olmam vs bu hayalimi gerçekleştirmeyi başta çok zor gibi gösterse de, içimde gittikçe büyüyen arz topu, karşı konulamaza gelmekteydi. Konuşup, yapamamanın verdiği ızdırap da bir yandan kemiriyor, kendimden uzaklaştırıyordu. Zaten şehir de onların en yakın arkadaşıydı. Ve artık yapana kadar ailemi hazırlamak dışında bu konudan konuşmama kararını uyguladığım son senelere girdim. 7 sene..
Artık yapmamak daha zordu.
Iş yerinde, evde, bunaldığında, o baktığın fotoğraflardaki anları yaşamak varken,
Kocaman bir dünya ve yaşanacak, içine çekilecek o kadar güzel anlar, alanlar varken,
Doğa, dünyalar, kültürler, renkler,.. farklı insanlar, inanışlar, anlayışlar.. hayvanların, doğanın ana dili.. seni yer çekimine kazanıyorken
Her yeni deneyim, içindeki aşkı alevlendiriyorken..
Bir kere geliyorsan hayata, yaşayabilecekken..
Umarım daha değerliler, daha iyi bir niyet için tutuyordur seni burda..
And the jOurNEy tO the NEverland begins…
SONSUZ ŞÜKÜR HER ŞEY’E!
Vanessa seni çok özledim BİLE!
Yazılarını her gün okuyup takip ediyorum. Yaşamakta olduğun bu inanılmaz deneyimi koşulsuz destekliyorum!
DESTEĞİM VE DUALARIM SENİNLE
R
Canım Vanessa’m
Yolculuğunun ilk günleri olmasına rağmen topladığın enerji ekrandan taşıp bana kadar geldi. Senin için o kadar çok sevindim ki! Yol arkadaşınla kafanın uyması…her saniye daha da emin olduğun kararın…yaşadığını en çok hissettiğin anların…hepsi ama hepsi müthiş. Seni kocaman kocaman öpüyorum. Çok haklısın. Şimdi sıra sende. Başkalarını düşünme. Uç be Vanessa uç!
vanesim benim ne guzel yazmissin! kalbim hep senle yolculuklarin en guzeli senin olsun simdiden deli gibi ozledim !!!
İnsan dediğin yaratık kendi sancılarindan doğar aslında.
Toplumun bize anlattiklarini dinleyerek büyür, izlediğimiz filmlerden edindiğimiz beklentilerle olgunlastığımizi saniriz ta ki sancilarimiz hic bir yontemle dindirilemez hale gelinceye kadar, tabii eğer şanslıysak.
Sancılarını kendi içinde halletmesi gerektiğini anlayan şanslı insanlar kendilerini yanlarına alıp yolculuğa çıkarlar, bu yolculuk illa dunyayi gezerek yapılmalı diye bi kaide yok. Bazen küçücük bir dört duvar arasında kainatı keşfedebilirsin ama bazen de senin içi önemli olanı yanına alıp adım adım karışlaman gerekir dünyayı.
Her adımda daha fazlasını bulman ve bunu hazır olanlarla paylaşman dileğiyle… İyi yolculuklar!
Ruhunu besle ve doyarak dön evine, tabii evin neresiyse…
hepinize ayri ayri tesekkurler, su an sanki M.O.den kalma bir internet cafedeyim ve o kadar mutlu oluyorum ki yazdiklarinizla anlatamam. burda kendi kendine bir kahkaha atan benim heralde. zaten kendi laptopumla geldigim icin beni zuzayli saniyor da olabilirler 🙂 xov
Canım…. İçinin ne kadar renkli ,sınırsız sevgi,merak coşku ve güzellikle dolu olduğunu görmen için böyle bir yolculuk seçtin.Aslında bunların hepsi sende var.Ne mutlu ki şimdi kullanabiliyorsun .. içinde gizli kalmış yazma yeteneğin mesela ….daha keşfedecek ne güzelliklerin var Vanessam.Hepsinin farkına vararak yaşa,hayat boyu senindirler:))İçindeki milyonlarca buble her an açıyor.Çocukların ne kadar şanslı olacak düşünsene,anneleri o gördüğün renkli (ama kalıcı)tozlar gibi olacağı için…Ben de görmek isteriiiiim…muckies….
Canim, içi disi bir arkadasim Vanesi’m,
Sen dunyayi gor tamam da, dunya da Vanessa gorsun!
Merhaba Vanessa,
Öncelikle cesaretinden dolayı seni çok tebrik ediyorum. Umarım hayallerinin de ötesine geçersin. Benim de en büyük tutkum gezmek. Yazdıklarını okurken, gerçekten sanki kendi ağzımdan çıkıyormuş gibi hissettim. Çektiğin resimlere baktıkça oralara tekrar tekrar gittim. Rotanı nasıl çizdin bilmiyorum ama en azından gittiğim yerlerde tanıştığım o içten insanların iletişim bilgilerini seninle paylaşabilirim. Ben de 2 ay önce Hindistan’daydım ve oradan Nepal’e geçmiştim. Aaa bir de, yazış tarzın o kadar içten ve samimi ki, umarım dilediğinden çok çok daha güzel şeyler yaşarsın. Ve umarım bir yerlerde karşılaşır ve anılarımızı paylaşırız.
Sevgiler:)
selinim ya koptum 🙂 obur yorumuna daha da koptum ama aceleden bulamadigim icin su an buraya yaziyorum ve seni kocaman ozlemle opuyorummm
tugce’cim guzel yorumun icin cok tesekkur ederim. nepal’e 3 subatta gececegiz insallah. 4 gun orda kalip bhutan’a gitmeyi dusunuyoruz sonra da.. aynen bir gun bir yerde beraber diyorum insallah xov.
Essiz insan!
Merhaba Vanessa,
Şu V başlangıç noktası yazını okudukça şaşır şaşır bi hal oldum, sanki biri benim ağzımdan konuşuyor! Benim ifade etmeye uğraşıp da henüz edemediğim şeyleri sen çok güzel anlatmışsın! “Kocaman bir dünya ve yaşanacak, içine çekilecek o kadar güzel anlar, alanlar var ki, bunu neden daraltıyoruz’u kafam hiç bir zaman basmadı.” lafına daha fazla katılamazdım heralde. Benim de kafam basmıyor, ve etrafımdaki insanlardan etkilenmeden bu kafa basmama durumunu korumaya çalışıyorum. Ama kolay değil, çünkü senin de dediğin gibi Türkiye’de bu bilinçte insan çok fazla yok. Umarım ben de bir gün senin geldiğin noktaya gelirim. Daha önümde yapmam gereken bir master, sonra da çalışılması gereken yıllar var, para biriktirmek adına. E bundan bi heralde 6 yıl sonra umuyorum ki ben de senin gibi sevinçten çatlayaraktan yolculuğuma başlayabilirim:)
Sevgili Selen, sicacik yorumun icin tesekkur ederim 🙂 Umarim tahminimizden de yakin, ya yol’da beraber, ya da bensiz senin Yol’a cikisini fiskiran duygularla kutluyor ve gerceklestirmek icin yeni hayaller kuruyor olacagiz! simdiden yuppiieeee, sevgiler, v…
vanessa muhteşemsiniz. tek kelimeyle mükemmel. ben son iki yıldır evden dışarı çıkmıyordum kimseyle konuşmuyordum hatta konuşmayı unutmuştum sonra sizi buldum kendime güvenim geldi moralim düzeldi çünkü diğer normal ! insanların bizim gibileri manyak olarak nitelendirmesine artık kafayı takmıyorum. benim gibiler de varmış. kabına sığmayan dünyayı farklı gören, yaşamak isteyen yapamayınca mutsuz olan… benim de sizin yaptığınız şeyi yapmam gerek yoksa hayatımı cehenneme çeviririm. ama nereden başlayacağımı bilmiyorum. 21 yaşındayım üniversiteye hazırlanıyorum ama sistemin bana yüklediği sorumluluklar ve benim istediğim başka nereden nasıl başlamam gerektiği hakkında bana bilgi verirmisiniz çok teşekkürler sadece bunun için değil var olduğunuz için de. kendinizi mutlu ettiğiniz için de biz de mutlu oluyoruz.
Mehtap, ne guzel ifade etmissin kendini ve de ne simartmissin beni.. Ne zaman ne sekil istersen yanında olurum, sorularınla bir mailin yeter.